ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙ


«Κάποτε υπήρχε ένας δήμος που τον έλεγαν «Μίνυ Μάουζ». Κανένας πολίτης δεν ενδιαφερόταν για τίποτα. Δεν έκαναν τίποτα ούτε για το χωριό, ούτε για το σπίτι τους, ήταν τόσο ανοικοκύρευτοι. Δεν ενδιαφέρονταν ούτε για τους δικούς τους ανθρώπους, ούτε για τα παιδιά τους.
Όλοι έλεγαν ότι αυτό το χωριό ήταν χωματερή. Όποιος πήγαινε εκεί για πρώτη φορά έλεγε ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν πολύ τεμπέληδες.
Ξαφνικά μια μέρα ντροπιάστηκαν που ήρθαν πολλοί ξένοι και αποφάσισαν να συνεργαστούν όλοι μαζί κι έτσι έγινε το πιο καθαρό χωριό όλου του κόσμου.
Τότε ερχόταν το απορριμματοφόρο κάθε μέρα και άδειαζε τους κάδους κι έτσι έγινε το πιο όμορφο χωριό.
Ύστερα από αυτό κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να ζουν έτσι και άλλαξαν. Αποφάσισαν να ενδιαφέρονται. Δούλεψαν όλοι μαζί κι έφτιαξαν τόσο ωραία την πόλη τους, που την ονόμασαν Ομορφούπολη»
Βάλσα, Σταμάτης, Ιωσήφ, Αναστασία Χ.



«Κάποτε υπήρχε ένας δήμος που τον έλεγαν Βρωμόδημο. Κανένας πολίτης δεν ενδιαφερόταν για τίποτα. Δεν έκαναν τίποτα ούτε για το βρώμικο ποτάμι που έφερνε μια απαίσια μυρωδιά ούτε για τις βρωμιές του σπιτιού. Δεν τους ένοιαζε τίποτε. Μόνο τα λεφτά. Ζούσαν μες στο χάος.
Όλοι έλεγαν: -«Να κάνουμε καμιά δουλειά;»
«Έλα ρε τώρα σιγά ας τις κάνουμε αύριο.»
Ξαφνικά μια μέρα  φύσηξε ένας δυνατός άνεμος που παρέσυρε όλα τα σκουπίδια σε διάφορα μέρη. Μετά βγήκε ένας πολύ ζεστός ήλιος.
Τότε μια αχτίνα ήλιου χτύπησε πάνω σε ένα γυάλινο μπουκάλι και άναψε φωτιά. Όλοι οι κάτοικοι βγήκαν έξω, μάζεψαν τα σκουπίδια και έσβησαν τη φωτιά ομαδικά.
Ύστερα από αυτό κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να ζουν έτσι και άλλαξαν. Αποφάσισαν να ενδιαφέρονται. Δούλεψαν όλοι μαζί κι έφτιαξαν τόσο ωραία την πόλη τους, που την ονόμασαν Ομορφούπολη»
Φωτεινή, Αναστασία Θ.,Ηλιάνα

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΖΩΟ